Ένας διάλογος ανάμεσα στη Στέλλα και το Γιάννη

Mε αφορμή το παρακάτω βίντεο γεννήθηκε μια μικρή μεταμεσονύκτια κουβέντα ανάμεσα στη Στέλλα Αλισανόγλου και τον σύντροφο και συνεργάτη της Γιάννη. Την ευχαριστώ για την άδεια ανάρτησης και σας καλώ σε έναν γόνιμο κινηματογραφικό διάλογο μαζί τους και μαζί μου. Σχολιάστε παρακαλώ ...

Σ-: Ποιά είναι η γνώμη σου για το βίντεο αυτό;

Γ-: Λυρικό και εντυπωσιακό.

Σ-: Είσαι κατεξοχήν λάτρης του σινεμά (και ειδήμων θα έλεγα εγώ) για το οποίο μόλις πριν λίγο μου είπες επί λέξε ότι "έχει πεθάνει". Τί εννοείς με αυτό και πώς σχετίζεις αυτή την άποψη με αυτό που βλέπουμε σε αυτό το βίντεο;

Γ-: Εννοώ ότι το σινεμά ως μέσο επικοινωνίας και ψυχαγωγίας αλλά και ως μορφή τέχνης έχει αυτοπεριοριστεί πάρα πολύ, δεν εξελίσσεται.

Σ-: Δηλαδή;

Γ-: Δηλαδή βλέπουμε τις ίδιες συνταγές-ιστορίες να κινηματογραφούνται πάντα σχεδόν με τον ίδιο τρόπο.

Σ-: Mπορείς να δώσεις ένα παράδειγμα;

Γ-: Όταν λέμε σινεμά εννοούμε τις ταινίες του Hollywood, τις ευρωπαϊκές ταινίες και μια τρίτη κατηγορία είναι οι ανεξάρτητες και εθνικές κινηματογραφίες (Ιράν, Ινδία κλπ) στις οποίες σαφώς υπάρχει περισσότερο ενιδαφέρον.Όμως αυτό που γίνεται στο διαδίκτυο είναι ότι όλοι αυτοί, οι σε εισαγωγικά ερασιτέχνες αφηγούνται τις δικές τους προσωπικές ιστορίες με καινούργιους, πρωτότυπους τρόπους όσον αφορά την κινηματογραφική αφήγηση και δεν υστερούν σε τίποτα, όσον αφορά το αποτέλεσμα, από τις λεγόμενες επαγγελματικές ταινίες.

Σ-: Πιστέυεις λοιπόν ότι το σινεμά "έχει πεθάνει" λόγω της τεχνολογικής εξέλιξης;

Γ-: Η τεχνολογική εξέλιξη ανέδειξε κι άλλες φωνές, που πριν δεν ήταν ποτέ δυνατόν να ακουστούν, να προβληθούν. Δεν υπήρχαν ούτε τα μέσα να τις φτιάξεις φτηνά αλλά ούτε και το μέσο να τις δει κάποιος, έξω από τα μέσα ενός συγκεκριμένου - περιορισμένου - συστήματος.

Σ-: Kαι μια τελευταία ερώτηση: Πώς βλέπεις να εξελίσσονται τα πράγματα στο μέλλον;

Γ-: O κινηματογράφος εξελίσσεται πλέον στο internet και όχι στη μεγάλη οθόνη και δεν με λυπεί καθόλου. Αυτό που βλέπουμε στο παρακάτω βίντεο με τα skateboards, δεν είναι σινεμά; Δεν μπορέις να το χαρακτηρίσεις ούτε ερασιτεχνικό βίντεο ούτε βίντεοκλιπ, γιατί δεν προβάλλεται κάποιος μουσικός καλλιτέχνης, ούτε διαφήμιση, δεν είναι ούτε σινεμά όπως το ξέρουμε μέχρι σήμερα, είναι απλώς μια εξέλιξη της κινηματογραφικής αφήγησης, όπου δεν είναι απαραίτητο να ψυχαγωγήσει μέσω της πλοκής αλλά να απολαμβάνεις κανείς τους ήχους και τις εικόνες όπως ένας αναγνώστης απολαμβάνει τις λέξεις σε ένα ποίημα. Φυσικά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο, υπάρχουν πολλοί που έχουν ασχοληθεί με αυτό το "είδος" (βλέπε Koyaanisqatsi) αλλά θα περίμενε κανείς να υπάρχουν περισσότερες τέτοιες ταινίες, στη δεκαετία του '90 και του μιλένιουμ, εννοείται στις αίθουσες, πράγμα το οποίο δεν γίνεται γιατί δεν καθιστούν εμπορικό είδος. να, λοιπόν όλοι αυτοί που θα θέλανε να φτιάξουν τέτοιες ταινίες βρίσκουν διέξοδο πειραματισμού και προβολής, όπως και επικοινωνία με το κοινό, στο διαδίκτυο. Εκεί, είναι το μέλλον. Αλλά ως ροματνικοί θα θέλαμε να υπάρξει μέλλον και στη μεγάλη οθόνη.

<Ενδεχομένως να ακολουθήσουν κι άλλες τέτοιες κουβέντες (δεν είναι απειλή).>