Τα έργα τέχνης ζουν μέσα σε απέραντη μοναξιά και η κριτική είναι το χειρότερο για να τα ζυγώσεις.
Μονάχα η αγάπη μπορεί να τα συλλάβει, να τ' αγκαλιάσει, να σταθεί δίκαιη απέναντί τους
RAINER MARIA RILKE

Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ GRECIA SALENTINA

Υπάρχει μια ολόκληρη θεωρία που παραλληλίζει τη ταραντέλα με τον Μινωικό Λαβύρινθο. 'Οταν ο Θησέας - νικητής του Μινώταυρου - έφυγε από την Κρήτη και πήγε στη Δήλο να προσκυνήσει, χόρεψε με τους συντρόφους του έναν χορό ο οποίος αναπαριστούσε κατά κάποιον τρόπο το σχήμα του Λαβυρίνθου. Πρώτος χορευτής ο ίδιος - δενόταν με ένα σκοινί με τους υπόλοιπους και στριφογύριζαν ζαλιστικά. Ο χορός παρομοιάζεται με τον κρητικό συρτό και το σκοινί με το μαντήλι. (Pierpaolo de Giorgi)
Αυτό το σκοινί - μαντήλι νοιώθω να με ενώνει για πάντα με όσους και όσες μοιράστηκα αυτή την μοναδική εμπειρία. Όσο οι μέρες περνούν, τόσο οι εικόνες όσων ζήσαμε στριφογυρίζουν σα να χορεύουν. Κι ο φόβος μου είναι γι' αυτές που αποχωρούν από το προσκήνιο για να αποθηκευτούν στο σεντούκι της μνήμης και να καλυφθούν από κάθε λογής ενθυμήματα σαν κι αυτά που όλοι βάζουν στις αποθήκες.
Ο φόβος μου θα με παρακινήσει να τελειώσω αυτή την ταινία. Ο φόβος να μην ξεχάσω και να μην ξεχαστώ.

1 σχόλιο:

Stavros Ktoris είπε...

Πόσο σπουδαία περιγραφή συναισθήματος!
Πόση συγκίνηση μέσα σε μια μόνη παράγραφο!
Πόσο ζηλεύω τα μάτια σου για αυτά που είδαν!....