Συνιδιοκτήτης σε ροζ ξενοδοχείο ο Ν. Μιχαλολιάκος

Παράλληλες... δραστηριότητες αναπτύσσει ο αρχηγός της οργάνωσης «Χρυσή Αυγή», καθώς αποδεικνύεται και συνιδιοκτήτης ροζ ξενοδοχείου. Εκτός από την «προστασία» που παρέχει η οργάνωσή του σε ηλικιωμένους, ο Νίκος Μιχαλολιάκος αποδεικνύεται και... «προστάτης» του έρωτα, αφού στο ξενοδοχείο ημιδιαμονής της οδού Λιοσίων βρίσκουν καταφύγιο πολλά παράνομα ζευγάρια και... επαγγελματίες του σεξ. Μάλιστα, στην επιχείρηση απασχολούνται και αλλοδαποί εργαζόμενοι!

Το ξενοδοχείο στην πλατεία Αττικής. Το φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως με ημερομηνία 6-9-2007, στο οποίο ανακοινώνεται η ίδρυση της εταιρείας, που είναι υπεύθυνη του ξενοδοχείου. Στο ΔΣ της εταιρείας βρίσκονται ο αρχηγός της «Χρυσής Αυγής», η σύζυγός του και ο αδελφός της

Το ξενοδοχείο, που φέρει το όνομα «New Dream» στην πλατεία Αττικής, είναι γνωστό σε όσους συνηθίζουν να περνούν λίγες ώρες χαλάρωσης με τρυφερή συντροφιά. Ως υπεύθυνη διαχείρισής του φέρεται η εταιρεία «ΛΥΔΙΑ - Ξενοδοχειακές και Τουριστικές Επιχειρήσεις Ανώνυμος Εταιρεία», η οποία δηλώνει ως έδρα το ίδιο κτίριο της οδού Λιοσίων 121.

Συγκεκριμένα, όπως καταγράφεται στο τεύχος 10271 της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (κοινώς ΦΕΚ) κατά την 6η Σεπτεμβρίου του 2007, το Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας που εξελέγη από γενική συνέλευση και θα διοικούσε την εταιρεία μέχρι τις 27/5/2012 είναι το εξής: πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος ο Αθανάσιος Ζαρούλιας του Βασιλείου, κάτοικος Αθηνών, αντιπρόεδρος η Ελένη Ζαρούλια του Βασιλείου κάτοικος Πεύκης και μέλος ο Νικόλαος Μιχαλολιάκος του Γεωργίου, κάτοικος Πεύκης.

Πρόκειται για τον ίδιο τον αρχηγό της «Χρυσής Αυγής», τη σύζυγό του και τον αδερφό της, όλοι τους μέλη του ΔΣ διοίκησης του «ροζ» ξενοδοχείου. Μάλιστα, ο πρόεδρος της εταιρείας έχει δηλώσει ως διεύθυνση αυτή της επιχείρησης. Το ζευγάρι έχει δηλώσει την ίδια διεύθυνση στην Πεύκη. Ως είθισται, την εταιρεία εκπροσωπεί και δεσμεύει ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΔΣ της ανώνυμης εταιρείας.

Αλλά οι αποκαλύψεις δεν σταματούν εδώ. Τον Αύγουστο του 2010, στο ξενοδοχείο είχε σημειωθεί ληστεία σε βάρος του ρεσεψιονίστ που είχε βάρδια. Στο επίσημο αστυνομικό δελτίο της επόμενης μέρας (25 Αυγούστου 2010) σημειώνεται: «Δύο δράστες εισέβαλαν στο ξενοδοχείο επί της οδού Λιοσίων 121 και με την απειλή όπλου ακινητοποίησαν τον αλλοδαπό υπάλληλο που βρισκόταν στην reception, άρπαξαν 600 ευρώ και διέφυγαν με μοτοσικλέτες».

Από το δελτίο της ΕΛΑΣ δεν φαίνεται αν ο συγκεκριμένος αλλοδαπός απασχολούνταν με ή χωρίς χαρτιά στην επιχείρηση ή ποιας εθνικότητας ήταν...

Στην ιστοσελίδα του το ξενοδοχείο υπόσχεται «ερωτική και ευχάριστη προδιάθεση που είναι διάχυτη σε όλα τα δωμάτια διακοσμημένα στις αισθησιακές αποχρώσεις των ροζ, μοβ και κόκκινων χρωμάτων, από τα οποία ο πελάτης μπορεί να διαλέξει αυτό που τον αντιπροσωπεύει». Διαθέτει 38 δωμάτια, η τρίωρη διαμονή κοστίζει 20 ευρώ και διαθέτει διακριτική είσοδο από την οδό Σεπολίων 14-16.

Δεν είναι τυχαίο που το ξενοδοχείο έχει κερδίσει την «έγκριση» των πελατών του που σε γνωστή ιστοσελίδα για οίκους ανοχής αναφέρουν πως: «για τα λεφτά του καλό είναι... δεν θα πήγαινα όμως εκεί με τη φίλη μου...»

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΜΑΡΙΑ ΨΑΡΑ

από το «Έθνος» 30/4/2012

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ / HAPPY EASTER

Πολιτικό διάβημα υπογεγραμμένο με αίμα / Tου Σταυρου Λυγερου

Οποια γνώμη κι αν έχει κανείς για το περιεχόμενο του μηνύματος που άφησε ο αυτόχειρας συνταξιούχος φαρμακοποιός Δημήτρης Χριστούλας, θα συμφωνήσει ότι το τραγικό διάβημά του διαπέρασε την ελληνική κοινωνία. Δεν είναι μόνο ότι το υπέγραψε με το αίμα του και μάλιστα κατά τρόπο τελετουργικό. Ούτε είναι μόνο η ξεκάθαρη και δεδηλωμένη πολιτική πρόθεση του αυτόχειρα. Είναι κυρίως το γεγονός ότι οι Ελληνες, στη μεγάλη πλειονότητά τους, αναγνώρισαν σ’ αυτό το δραματικό και οργισμένο σημείωμα μια πραγματικότητα ή μια απειλή για το δικό τους βίο, όταν τα οικονομικά και κοινωνικά ερείπια συνεχώς πολλαπλασιάζονται. Αυτή η αυτοκτονία δεν θα μπορούσε να είχε συμβεί πριν από 3-4 χρόνια. Αλλά ακόμα κι αν είχε συμβεί, θα είχε αντιμετωπισθεί ως μεμονωμένο και ακραίο περιστατικό. Το δραματικό διάβημα του Δημήτρη Χριστούλα απέκτησε τόσο μεγάλη πολιτική εμβέλεια, επειδή ακριβώς εισπράχθηκε από την κοινή γνώμη ως προϊόν της πολιτικής του Μνημονίου. Πολύ σωστά, οι πολίτες δεν αντιλαμβάνονται την κρίση σαν ένα είδος φυσικής καταστροφής, αλλά ως αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών. Κατηγορούν την άρχουσα τάξη -ειδικότερα το κατεστημένο πολιτικό προσωπικό- όχι μόνο για τον τρόπο που χειρίσθηκε τις τύχες της χώρας πριν εκδηλωθεί η κρίση, αλλά και για τον τρόπο που τις χειρίζεται μετά την εκδήλωσή της. Είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού ότι η ελληνική κοινωνία έχει φθάσει στα όριά της. Από τα τέλη του 2010 ήταν ορατό διά γυμνού οφθαλμού ότι η διάψευση της ελπίδας για υπέρβαση της κρίσης άρχισε να απονομιμοποιεί την εξουσία. Ηταν η εποχή που, βομβαρδιζόμενοι από κάθε είδους προπαγανδιστές, οι Ελληνες παρέπαιαν, παλινδρομώντας ανάμεσα στην κατάθλιψη, την απόγνωση, την αυτομαστίγωση και την οργή. Απ’ όλες αυτές τις αντιφατικές ψυχολογικές τάσεις κυριάρχησε αναπόφευκτα η οργή, επειδή το εντεινόμενο οικονομικοκοινωνικό κραχ κατέστησε για πρώτη φορά μεταπολεμικά αδύνατη την αναπαραγωγή της υφιστάμενης κοινωνικής δομής. Το κοινωνικό τοπίο γίνεται ολοένα και πιο εύφλεκτο. Το γεγονός ότι οι λαϊκές αντιδράσεις στην ασκούμενη πολιτική είναι μάλλον σποραδικές δεν είναι καθόλου ένδειξη κοινωνικής ευστάθειας. Το αντίθετο μάλιστα. Οι πολίτες έχουν συνειδητοποιήσει ότι καμία κινητοποίηση δεν είναι ικανή να επηρεάσει την κυβερνητική πολιτική, όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Το καζάνι, όμως, βράζει. Επιβεβαιώνοντας το βιβλικό ρητό «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι» οι εξουσιαστικές ελίτ αρνήθηκαν εξαρχής να δουν την πραγματικότητα. Για την ακρίβεια, το σύνδρομο εξάρτησης και η καθεστωτική τους τύφλωση τις ωθεί να συμπεριφέρονται με τυχοδιωκτισμό που τρομάζει. Εμμένουν σε μια πολιτική, η οποία παροξύνει το αίσθημα βαθιάς ταπείνωσης κι αδιεξόδου. Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, είναι η ενεργοποίηση του ενστίκτου κοινωνικής αυτοσυντήρησης που καθιστά ολοένα και πιο πιθανό το ενδεχόμενο μιας κοινωνικής έκρηξης, η οποία θα είναι εκ των πραγμάτων τυφλή και βίαιη. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012